Toen Miguel Cervantes in 1605 de roman “El ingenioso hildago Don Quixote de la Mancha” publiceerde, kon hij niet vermoeden dat hij hierdoor de regio Castilië-de-la-Mancha en zijn windmolens internationale bekendheid zou geven. Want denk je aan Don Quichot, dan denk je aan windmolens.
Zicht op de molens van Consuegra
Wie, net als ik, in de jaren ‘80/’90 de middelbare school heeft doorlopen, zal ze zich vast nog wel kunnen herinneren. De markante witte Spaanse windmolens. Afgebeeld op één van de vele posters waarmee de (vaak saaie) klaslokalen enigszins opgeleukt werden.
De fameuze, kenmerkende of bijzondere bouwwerken, natuurverschijnselen of steden die op de posters stonden zeiden me toen niets of weinig. Het leken voor mij destijds onbereikbare plekken in verre landen waarvan ik me niet kon voorstellen dat ik daar ooit zou komen.
Mijmerend voor een van de molens van Campo de Criptana
Zo kwam ik bijvoorbeeld er pas in 2010 achter, na een bezoek aan Slot Neuschwanstein (Beieren), dat dit dé imposante burcht was waar ik al die jaren tijdens de Duitse les naar had zitten kijken. Toen deed het me denken aan een paleis uit een sprookje. Inmiddels weet ik dat Walt Disney juist dit kasteel als inspiratie gebruikt heeft voor het sprookje Doornroosje.
Oké, terug naar die windmolens. Want ook hiervan herinner ik me nog dat er ergens in een lokaal een poster aan de wand hing. Destijds gaf zowel de vorm van de molens als het landschap me een overweldigend en bijna onbestemd gevoel. Waarom dat zo was kan ik niet zeggen? Wel weet ik, na mijn bezoek aan deze plek en de geschiedenis erachter wat beter te kennen, dat mijn gevoel van toen ongegrond bleek. Want wat is het de moeite waard om, als je de kans krijgt ze eens te gaan bekijken.
Campo de Criptana
Waarom vind je eigenlijk juist in deze regio zoveel van deze witte molens met hun kenmerkende conische daken? Om graan te malen werd er gebruik gemaakt van watermolens. Toen rond de 16de eeuw het Spaanse binnenland getroffen werd door een enorme droogte, moest men op zoek naar een andere energiebron. Als je weet hoe krachtig de wind over de Mancha vlaktes waait, begrijp je des te beter waarom ze vanaf dat moment zijn overgegaan op windmolens.
Campo de Criptana
De meest bekende locatie waar je de windmolens van dichtbij kunt bewonderen is Consuegra. Consuegra ligt op een bergrug. Al vanaf een grote afstand zie je de elf windmolens keurig op een rijtje staan. Doordat het landschap erom heen vrijwel vlak is, valt de bergrug extra op.
Eenmaal bovenop de bergrug heb je een magnifiek uitzicht over het weidse landschap en bijna desolate landschap van la Mancha. Ik sta pal naast één van de imposante elf molens, ik voel me klein en nietig, de wind waait hier stevig en ik begrijp meteen waarom Don Quichot deze molens destijds voor reuzen aanzag.
Zo’n kleine 40 kilometer verderop ligt het plaatsje Campo de Criptana, waar je met je camper zowat naast de windmolens parkeert. Met een eersterangs positie en beschikkend over een tijdelijke voortuin met daarin wel 10 windmolens, genieten we van het bijzondere uitzicht. Al wandelend tussen de molens door besef ik wat voor een bijzondere plek dit is. Dit wordt nog eens extra bevestigd als ik s ’avonds bij het dichtdoen van de gordijntjes de 10 molens volledig verlicht en in volle glorie zie staan pronken. Het is magisch!
Zodra het donker is, worden de molens van Campo de Criptana in de spotlights gezet
Hun bekendheid kregen de windmolens eigenlijk pas echt doordat ze in de roman van Cervantes de hoofdrol spelen in één van de beroemdste scènes uit het boek. Namelijk als Don Quichot de molens aanziet voor reuzen.
Als je deze regio gaat bezoeken zullen je, tussen de veelal open vlaktes, vooral de vele kleine bergruggen opvallen. Want op bijna elke kleine ‘puist’ zie je wel 1 of meerdere windmolentjes staan. Zowat in elk dorp in La Mancha vind je wel iets terug wat óf te maken heeft met windmolens, scenes uit het boek van Cervantes óf Don Quichot. Er is zelfs een heuse Ruta del Don Quijote van zo’n 400 kilometer verdeeld in 10 etappes.
Beroemde quote van de schrijver Miguel Cervantes
Vrij vertaald: Vertrouw op de tijd, die vaak zoete oplossingen biedt voor veel bittere problemen...
Zo veranderde langzaam mijn beeld over deze molens en hun omgeving. Want hadden ze me destijds op die poster in de klas zo overweldigend geleken, als ‘reuzen’, zo kwamen ze me nu over als een stel goedlachse, vriendelijke boerenjongens. Jongens die oude mannen werden en, na het verstrijken van jaren harde en noeste arbeid, nu eindelijk in alle rust mochten genieten van hun oude dag. Tevreden uitkijkend over hun eigen vruchtbare land, uitkijkend op hún La Mancha. Het land van wijn, graan, kaas én windmolens!
Zicht op de molens van Consuegra. Zie jij er ook een gezicht in?
